Sekiz yaşındayken dokuzuncu doğum günümden üç ay önce vejeteryan oldum.

Sekiz yaşındaki kız çocuklarının sıkça kullandığı bir dergi dergide vejetaryenlik hakkında bir makale okuyordum . Makaleyi okuduğumda beynimde bir şey tıklandı. Neden olduğundan emin değildim ama vejeteryanlık bana anlamlı geldi. O gün anneme gittim ve ona et yemeyi bırakıp bırakamayacağımı sordum.

Fikre oldukça açıktı ve çocukken kendisin de et yemeyi bırakma arzusu olduğunu hatırladı, ancak kendi ailesinin et yemeyi bırakması durumunda hastalanacağını söylediğini anlattı. Bedensel özerkliğimi kendi ailesinin yapmadığı şekilde desteklemeye istekli olan annem, et yeme kararının tamamen bana bağlı olduğunu söyledi.

Markete gittik, fasulye, pirinç, soya peyniri, sebzeli burger ve mercimek aldık. Annemin kararımla ilgili endişesi yeterince protein alamamamdı. Kısa sürede vejeteryan diyetini tam bilmeyenler arasında ortak bir kaygı olduğunu öğrendim.

Daha sonra annem o hafta, Peter Singer’in kitabını, Hayvan Özgürlüğü’nü verdi . O yaştaki bir insan için belki biraz dili ağır olsa da, kitap benim için ufuk açıcı oldu. Hayvanları sevdim ve onların yararımız için gereksiz yere acı çektikleri gerçeği bana korkunç bir vahşet gibi geldi.

Bir eylemci olmaya, PETA’ya katılmaya ve her yere gönderdikleri “et cinayeti” çıkartmalarını yapıştırmaya karar verdim . Bir ergen olarak, aynı isimde The Smiths ‘ 1985 albümünün hayranı oldum . Orta okul kafeteryamda vejetaryen seçeneklerin olmadığını gördüğümde, okul bölgesinin amirine menüde değişiklik yapılmasını isteyen bir mektup yazdım.

PETA bana fabrika çiftliklerinin DVD’lerini gönderdi ve acı çeken ineklerin, tavukların ve domuzların acı çığlıkları bilinçaltıma kazındı. Birilerinin nasıl et yediklerine hayretle bakar oldum. Bir süre sonra artık et bana yemek gibi gelmedi, daha çok kanlı bir biyolojik tehlike gibi gelmeye başladı.

Vejeteryan olarak az yağlı bir diyet yemek çok daha kolay ve bunun vejeteryanlığı daha sağlıklı yaptığını düşündüm.

Zaman geçtikçe vejeteryanlığıma inanmaya devam etmeme rağmen, PETA hayranı olmayı bıraktım. Tutkulu et yiyicilerle birçok tartışmaya girdim ve PETA gibi grupların etiğinin kendi inançlarımdan çok daha aşırı olduğunu görmeye başladım. Ancak bu, diyetime devam etmemi engellemedi.

Biri bana neden et yemediğimi sorduğunda, onları tartışmaya zorla soktum. Çok araştırma yaptım ve yaşam tarzımı savunan bazı ana noktaları ezberledim. Onları o kadar sık tekrarladım ki, alışkanlık haline geldi:

acımasızlık

Başka seçenekler varken neden et yemeliyiz? Neden duygusal varlıklara gereksiz acı çekiyor?

Modern dünyada et üretme biçimimiz tartışmasız acımasız. Hayvanların fabrika çiftlikleri üzerinde acı çektiği ve acı çektiğine dair birçok kanıt var. Benim için vejeteryan olmanın en açık nedeni bu gibi görünüyordu. Hayvanları sevdim ve onlara acı çektirme fikrini beğenmedim.

Sağlık

Birçok insan vejeteryan diyetin daha sağlıklı olduğunu düşünüyor ve ben vejeteryanken kesinlikle bu diyeti yaptım. Elbette ki vejetaryen veya vegan diyetlerinde çok sağlıklı olmak mümkündür . Protein elde etmek insanların farkettiğinden çok daha kolay ve vitamin B12 gibi şeyleri desteklemek mümkün.

Ben vejeteryanken, yüksek kanser ve kalp hastalığı gibi şeylerin aşırı miktarda et ve süt tüketimi ile bağlantılı olduğunu düşündüm. Sonuçta et bu konuda suçlu değil mi?

Vejeteryan olarak az yağlı bir diyet yemek çok daha kolay ve bunun vejeteryanlığı daha sağlıklı hale getirdiğini ve bunun yanı sıra çiftliklerde hayvanların beslenmelerinde antibiyotik ve hormon kullanmama ihtimalinin düşük olduğunu düşündüm.

Açlık

Bir kilo sığır proteini üretmek için 10 kilodan fazla bitki proteini kullanılır. Bu bitkileri hayvancılık yerine doğrudan insanlara beslemek daha iyi olmaz mıydı? 2014 tarihli bir Nature makalesi , bunu yaparsak dünya gıda tedarikine %70 daha fazla gıda eklenebileceğini keşfetti.

Bu bana akıllıca geldi. Neden bu tahılları gereksizce et yemek için daha fazla inek beslemek için kullanıyoruz da aç insanlar için kullanmıyoruz diye düşündüm.

İklim

Et üretiminin çevresel sürdürülebilirliği konusunda oldukça iyi bir tartışma var. Çiftlikler kesinlikle sera gazı emisyonlarına olumsuz katkıda bulunuyor ve et endüstrisi ormansızlaşmaya büyük katkı sağlıyor.

Vejeteryan olduğum zamanlarda iklim değişikliğinin farkına vardım ve vejetaryen bir diyet iklim değişikliği ile mücadele yaşam tarzına tam olarak uyuyor gibiydi.

İlk kez tekrar et yedim

Zamanla, gıda etiğinin ve sürdürülebilirliğinin başlangıçta düşündüğümden daha karmaşık olduğunu fark etmeye başladım.

Fanatik bir vejeteryandan daha sakin bir vejeteryana dönüştüm. Çocukken aşırı militanca vejeteryan konuşmamla beni tanıyan fanatik vejeteryanlar tarafından rahatsız edilmeye başladım.

Et konusunu, gördüğümden farklı bir şekilde gören insanlarla konuşarak zaman geçirdim. İnançlarımı daha gevşek tutmam için kendime izin verdiğimde, konuyu tartıştığımızda sık sık iyi puan verdiklerini fark ettim. Sonunda tekrar et yemeye başladım.

Etimi bir süre diyetime tekrar sokma fikrini benimsedikten sonra, bir arkadaşımla branç yaparken cesaretlenip: Bir hevesle Kanada pastırması sipariş etmeye karar verdim.

Et sindirmek için kullanılmamış bir sindirim sistemimden potansiyel olarak kötü bir yanıt almayı beklerken yavaş ve kasıtlı olarak pastırma yedim. Pastırma dünyadaki en iyi şey değildi ama oldukça iyiydi.

Yemekten sonra kendimi iyi hissettim ve sonuçta hastalanmadım. Markete bir sonraki alışverişimde bir tavuk göğsü aldım.

acımasızlık

Acımasızlık argümanı hakkındaki fikrimi gerçekten değiştirmeye başlayan şey, vahşice avlayan insanlarla konuşma deneyimi.

Doğaya ve hobi olarak ilkel yaşama ilgi duyarak, avcılar ve hayatta kalanlar hakkındaki makaleleri okudum ve podcast’leri dinledim. Organik çiftlikler üzerinde çalışırken, avcılarla birlikte ormanda takılmaya başladım. Onların temiz olduklarını ve yedikleri hayvanları nasıl hazırladıklarını izledim.

Yabani hayvanları avlayanlar bazen yabani bir hayvanı öldürmenin aslında bir şefkat eylemi olduğunu iddia eder, çünkü yabani bir hayvanın hastalıktan, yaşlılıktan veya bir avcı tarafından yenilmesinden önce uzun süre acı çekmesi muhtemeldir. Mermi ile hızlı bir ölüm çok daha az acı vericidir.

Genel olarak, et yemenin etiğini siyah ve beyaz olarak görmeyi bıraktım.

Ölüm, aynı zamanda doğal yaşam döngüsünün bir parçasıdır. Hiçbir şey ölmek istemez ne olursa olsun herşey her canlının başına gelebilir. Ahlak ve maneviyatla ilgili kendi hislerim zamanla değişti ve et yemeye dair hislerim de değişmeye başladı.

Sonra Dalai Lama’nın et yediğini ve ünlü bir vejetaryen olarak düşündüğüm Gandi’nin de bazen et yediğini öğrendim . Bitki bazlı bir diyet yemenin de hayvanlara zulmü tamamen engellemediğini öğrendim. Birçok hayvan , bitki bazlı gıda üretimi sürecinde de zarar görür .

Genel olarak, et yemenin etiğini siyah ve beyaz olarak görmeyi bıraktım.

Fabrika çiftliklerinin gereksiz ve acımasız olduğunu hala düşünüyorum, ancak hayvanları yiyecek için yetiştirmenin daha şefkatli yollarının olduğunu öğrendim ve artık bir hayvanı tüketme eylemini doğal olarak acımasız görmüyorum.

Sağlık

Bitki bazlı kaynaklardan kesinlikle yeterli miktarda protein alabilirken, et, B vitamini, çinko ve demir gibi diğer temel besinlerin yanı sıra son derece uygun bir protein ve amino asit kaynağıdır.

Yıllar geçtikçe beslenme hakkında daha fazla şey öğrendiğimde, sağlıklı bir insan diyetine neyin yol açtığı hakkında farklı inançlara sahip olmaya başladım. ABD diyetindeki aşırı yağ miktarının birçok yaygın kronik sağlık sorununun nedeni olduğuna inanmayı bıraktım ve fazla miktarda karbonhidrat ve şeker tüketmenin daha muhtemel bir suçlu olduğuna ikna oldum .

Vejeteryan olarak protein almakta hiç sorun yaşamadım, fakat protein ve yağda daha yüksek, karbonhidratlarda ise daha düşük bir diyete ilk başladığımda, etin çok daha uygun bir protein kaynağı olduğunu fark ettim çünkü kalori ve karbonhidrat bazlı bitkisel protein kaynaklarından daha düşük kalori ve karbonhidrata sahip.

Ayrıca bu şekilde yemek yiyerek kendimi daha iyi hissettim.

Yiyecek kalitesinin , yiyecek türünden daha önemli olduğunu düşünmeye başladım .

Yağ ve proteinde açısından daha yüksek, karbonhidrat bakımından ise daha düşük bir diyet daha tutarlı enerji seviyeleri ve daha az açlık ve yorgunluk hissi veriyor. Yine et yemek, benim için şaşırtıcı olarak demir seviyemi de arttırdı. Vejeteryan olarak bol miktarda zengin demir yapraklı yeşillik yemiştim ama! Fakat daha sonra, vücudun sebzelerde bulunan demiri değil de ette bulunan demiri daha kolay emdiğini öğrendim .

Ayrıca fabrika çiftliklerinde yetiştirilmeyen, hormon ve antibiyotiklerle dolu olmayan et almanın mümkün olduğunu öğrendim. Yüksek kaliteli et denedim ve daha ucuzdu. Lezzet olarak fabrika çiftliğindeki etlerden daha çok sevdim.

Yiyecek kalitesinin , yiyecek türünden daha önemli olduğunu düşünmeye başladım .

Açlık

Şimdi dünyadaki açlığı, bir tedarik sorunundan daha fazla bir dağıtım sorunu olarak görüyorum. Ekonomik eşitsizlik, gıda kıtlığından ve gıda üretimi eksikliğinden çok daha büyük bir faktördür . Böylece adıl sorun dünyanın herkesi besleyecek kadar yiyecek üretmemesi değil – yiyeceklerin aç insanlara ulaşmamasıdır fikrini benimsedim.

Dünyada ve çoğu ülkede yiyecekler daha insanlara ulaşmadan atılır ve israf edilir. Artık açlığın dünya yiyeceklerindeki kıtlıktan kaynaklı olduğuna inanmıyorum; bu kültürel ve insani olarak değerlerimizin bir konusudur. Bu bizim için neyin önemli olduğu ve önceliklerimizin nerede olduğu ile ilgilidir.

İklim

Küresel insan kaynaklı sera gazı emisyonlarının yaklaşık %13 ila %18’i hayvancılıktan kaynaklanmaktadır, yaklaşık %64’ü ise fosil yakıtlardan geliyor. Amerika Birleşik Devletleri’nde, yalnızca %3’ü hayvan tarımından gelirken, %80’i fosil yakıtlardan geliyor.

Et endüstrisi iklim değişikliğinde bir faktör olmakla birlikte, tek faktör değil ve kesinlikle en büyük faktör değil. Aslında, bugün bütün et üretimini durdursak bile, iklim hala sorunlu olurdu. Sera gazı emisyonları konusunda endişelenecek daha büyük suçlular var.

Daha az et yersek iklim için daha iyi olacağını düşünüyordum , ancak bu argüman konunun bilimini aşırı basitleştirmeye meyillidir . Yine de, ılımlı olarak et yemekten ve daha sürdürülebilir et üretmenin yollarını bulmaktan yanayım.

Şimdi nasıl yemeliyim

Hala bitki ağırlıklı bir diyet yapıyorum, ama alıştığımdan çok daha az mısır, buğday, soya ve şeker yerim. Et şimdi diyetimin düzenli bir parçası, ama ben onu ortalama bir Amerikalıdan çok daha az yiyorum .

Etik olarak evrimleşmeye ve değişirken insan olarak değişmeye devam ediyorum.

Sığır eti, geyik eti ve koyun eti gibi ruminant etler için daha az isteğim varken daha çok tavuk ve balık eti tercih ederim. Bazıları balığın daha sağlıklı olduğunu ya da tavuk yemenin sığır eti tüketmekten daha sürdürülebilir olduğunu (ruminant hayvanların daha fazla metan ürettiği için ) savunur , ancak seçimlerimi sağlık veya sürdürülebilirlikten daha çok kişisel tercihlerime dayandırıyorum.

Tüm bunlardan sonra, yine de her şeyde yanıldığımı itiraf etmeliyim. Ben bir doktor veya bilim adamı değilim ve sağlık ve sürdürülebilirlikle ilgili aldığım sonuçlar tamamen yanlış olabilir. Ahlaki pusulam da kapalı olabilir. Belki daha açık fikirli olandan ziyade daha az etik bir insan haline geldim. Etik olarak evrimleşmeye ve değişirken insan olarak değişmeye devam ediyorum.

Yaşlandıkça, kendimden farklı olan fikirlere ve inanç sistemlerine karşı daha hoşgörülü olmayı öğrendim, çünkü tartışmanın diğer tarafındaki kişi kadar basit olabilirdim. Başka bir deyişle, yaşadığım hayat ve yaşadığım deneyimler nedeniyle kendi tarzımı düşünüyorum ve hissediyorum – fakat farklı bir yaşam sürdüysem ve farklı deneyimler yaşasaydım, çok farklı bir dünya görüşü geliştirmiş olabilirdim.

Şimdi bir pastırma yerken şunu düşünüyorum: Ne kadar emin olursanız olun, fikrinizi her zaman değiştirebilirsiniz.

Kaynak: medium.com / yazar: Meredith Kirby